Παρεκκλίνοντας στην Αγ. Τριάδα... (1 Viewer)

[Nordvinden]

... Και να σου και οι δυο τους, φίλε συνφιεστούχε, φορτωμένοι με κράνη, φωτογραφικά μηχανήματα, λαπτόπι με GPS, αρκετό ενθουσιασμό, δεμένοι στο φιλότιμο 4κούνι, να οδεύουν προς τα βόρεια... 
 
  Για τον φίλο μου τον Πάρη, σου μιλάω και τον υπογράφοντα, που κάμποσα φεγγάρια πριν, βρέθηκαν από τις πρωινές κιόλας ώρες του Σαββάτου, μέσα στο χρέπι του δεύτερου, να ανηφορίζουν από Αθήνα προς κάποια ορεινή περιοχή στα πέριξ του Παρνασσού, την Αγ. Τριάδα...

  ...Ίσα που φαίνεται το ίχνος του πόντικα, που προσδιορίζει τη συγκεκριμένη περιοχή επάνω στο χάρτη του W.W. 1.3.4, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα τώρα...   
 
  Και δε μιλάμε για μια απλή εκδρομή, παρά την ωραία διαδρομή με τις προκλητικές παρατεταμένες ανοιχτές, τις μέτριες και τα αλλεπάλληλα πέταλα κάποιες φορές...     
 
  Mε τα πολλά, φτάνουν στον προορισμό τους, φίλε συνφιεστούχε, για να δουν μετά από λίγο να καταφθάνει το ιταλόφερτο φορτηγό υποστήριξης...

  Κατακόκκινο και γυαλιστερό, με μοβόρικο ασημί έβλημα στο κούτελο και στα πλευρά του, που καταμαρτυρά πολλά...   
 
  Για να μη μιλήσει κανείς για την πολύτιμη πραμάτεια του, που μόνο και μόνο που τη χαζεύει κάποιος, του'ρχεται να τη βάλει στο χέρι και ας μην ταιριάζει στο δικό του χρέπι...   

  Άιντε, τα υπόλοιπα να κάναμε ότι δεν τα βλέπαμε, αλλά αυτά τα ψαλιδάκια με τα σινεμπλόκουλά τους, πολύ σεβντά μάς βάλανε...   

-Σίγουρα, ρε Πάρη, δεν κάνουνε για τα δικά μας;
-Σεμνάαα, μας βλέπουν!

  Ώσπου το ενδιαφέρον παύει να μονοπωλεί η γκαλερί των πανάκριβων κοσμημάτων, μιας και από το trailer που ακολουθούσε το φορτηγό, ξεπρόβαλε μαχμουρλίδικα, με υποχθόνιους βόγγους  η... Ωραία Φτερουγάτη Κοιμωμένη... 

  Ιταλόφερτη κι αυτή... Γνωστή και ως Evo IX Gr.N.
Άπαντα τα βλέμματα των παρευρισκομένων, δικών και επισκεπτών, μαγνητίζονται από την πληθωρική της παρουσία και η -αρκετά δροσερή ως εκείνη τη στιγμή- ατμόσφαιρα, ανεβάζει θερμοκρασία με μιας...

  Δεν είναι δα και λίγο πράμα... Κοτζάμ Γιαπωνέζα Αρχόντισσα με ιταλική ανατροφή, να μοιράζεται με μας τους ατελείς (για να δανειστώ λίγο τα φώτα του Νίκου Δήμου) τον ίδιο χώρο...   

  Καλό μου χρέπι... Το ξέρεις ότι σ'αγαπάω και πόσο στα "ώπα-ώπα" σ'έχω, αλλά για την ώρα μείνε εκεί παρκαρισμένο, τελευταίο στη σειρά και μη βγάζεις κιχ... Ναι, ναι... Και συ είσαι 4κούνι, απλά η Σαμουράισσα που σε κοιτάζει από μακριά, είναι κάπως περισσότερο από σένα... Γενικώς... Σσσσττ...   

  Α! Όλα κι όλα... Όπως όλες οι καλλονές, θέλει κι αυτή τη φροντίδα της... Να ξέρει ότι κάποιοι (πολλοί) ασχολούνται μαζί της, ότι την προσέχουν. Σίγουρα την ανεβάζει ψυχολογικά κάτι τέτοιο... 

  Μάλλον κολακεύτηκε από το όλο ενδιαφέρον του περίγυρου και μας επέτρεψε ακόμα και να την πλησιάσουμε και να παρατηρήσουμε τα πολύ προσωπικά της στολίδια...   

-Να υποθέσουμε ότι είναι προετοιμασμένο από την HKS το μοτεράκι σας, δεσποινίς; (Τσ...τσ...τσ... Αδιακρισίες...)

  Τώρα μπαίνει ή δεν μπαίνει κανείς στον πειρασμό να φωτογραφήσει τα δεδομένα του λαπτοπιού και ας μη βγάλει άκρη ποτέ του... Βλέπεις, φίλε συνφιεστούχε, τα εσώψυχά της η εν λόγω δεσποινίδα, τα εμπιστεύεται σε πολύ συγκεκριμένους κυρίους μόνο... 

Ο Πάρης πάντως, το εξακρίβωσε: Όχι, δεν έχει νίτρα!   

  Έχει όμως, τα ηλεκτρονικά της στην κονσόλα της... Εκσυγχρονισμός, ντε! 

  Δε θα της έλειπε, βέβαια, ο ανάλογος χώρος εργασίας... Βγάζει μάτι ο μοχλός του υδραυλικού fly-off. Από τα αγαπημένα χειριστήρια του πιλότου της... Του πιλότου της; Ναι. Αυτού εδώ από κάτω...

Πώς λέμε: Είναι πολλά τα πλευρικά g, Άρη;   Κάτι τέτοιο!   

  Κι αμ' έπος, αμ' έργον, γιατί ο Άρης, χωρίς πολλές περιστροφές, περνά στη δεύτερη φάση του κατωταρακουνιού (του shakedown, ρε φίλε συνφιεστούχε... Τίποτα δεν ξέρεις από ορολογία αγώνων πια; )

  Τον είδε κανείς; Μην άγχεσαι, φίλε συνφιεστούχε, γιατί και μεις που ήμαστε εκεί, με δυσκολία τον βλέπαμε και στο ροβόλημα της ειδικής και στο ανέβασμα... Καθαρότερα φαινόταν στο ξεκίνημα και στο σταμάτημα και το αυτοκίνητο και ο πιλότος... 

  Κρέμαγαν σαγόνια κι ας προσπαθούσαν αρκετοί να κρατήσουν την ψυχραιμία τους σε τέτοια πρωτόγνωρα "περάσματα" αυτοκινήτου από μπρος τους. Τα σχόλια (τι έγινε τώρα, ρε;-τύπου) έδιναν κι έπαιρναν και σε κάθε διάλειμμα που έκανε από τις βόλτες του ο Άρης, δεν αρνιόταν να μιλήσει και να δανείσει τα φώτα του σε όποιον παρευρισκόμενο είχε το κουράγιο να ρωτήσει οτιδήποτε σχετικό...     

  Όπως έλεγε το ακριτικό τραγούδι: Κι οπού'χε Μαύρο γρήγορο, είδε τον κουρνιαχτό του...
Έτσι κι από πάνω...Όποιος πρόλαβε, μπόρεσε να καταλάβει από τη σκόνη του ότι... πλακώνει ανηφορικά το ωστικό κύμα...   

  Μέχρι και η 7η Τέχνη εκπροσωπήθηκε επάξια ανάμεσα σε όλους όσοι ήταν εκεί, όπως φαίνεται παρακάτω...

  Ο "δικός μας" 'Αλκης, γνωστός για την αδυναμία του στα πλερικά g, φαίνεται να απαθανατίζει τον Άρη σε ένα "πηγαδάκι". Όλους μαζί τούς απαθανατίζει ο Πάρης... 

Και ο κύριος με τη σκουρόχρωμη κοντομάνικη μπλούζα στην από κάτω φωτό; 

  Α, εδώ ερχόμαστε στο ζουμί της υπόθεσης, φίλε συνφιεστούχε... Μιλάμε για το Λώρη, γνωστό και ως EL-EM, συνοδηγό του Άρη στους αγώνες. Το Λώρη, που όποιος τον ακούσει ΠΩΣ διαβάζει στον Άρη (από IN CAR πλάνα σε εκπομπή του Σ. Φωτεινέλη τον έχω ακούσει εγώ), στ'αλήθεια πιστεύει κι ο ίδιος, πως εκείνη τη στιγμή κατανοεί πλήρως την αγωνιστική ορολογία πλοήγησης κι ας μην έχει σχέση με αγώνες...   

  Το Λώρη, που του το ζητάς και δεν το'χει σε τίποτα (αν το επιτρέπουν και οι καταστάσεις) να σου πει: Έλα εκεί την τάδε μέρα και ώρα και ο Άρης θα σε κάνει μια βόλτα...   

  Γιατί έτσι είχε πει και στον υπογράφοντα και όχι μόνο έτσι κι έγινε, αλλά βόλταρε και ο Πάρης (που μου έκανε την τιμή να ρθει μαζί και να επωμιστεί και όλο το φωτογραφικό υλικό της ιστορίας... 

  Βρε, δεν παιζότανε, σου λέω... Ούτε οδηγός ούτε αυτοκίνητο... Αλλού σε αίσθηση ελέγχου, αλλού και σε αντίληψη πεδίου...   
Πράγμα που διαπίστωσε ιδίοις όμμασιν ο Πάρης:

Αλλά και ο πολύπειρος Σκανδιναβός Κώστι Στρίφτονεν, με πολλούς παγκόσμιους τίτλους στο ενεργητικό του, που εδώ "μετρά" την ειδική, για να δει πώς θα κερδίσει κάποια δέκατα ακόμα...   

  Δε νομίζω να είναι υπερβολή, αν πω, φίλε συνφιεστούχε, ότι ήταν μια μέρα-σταθμός στην οδηγητική υπόσταση και των δυο μας... 

  Θα πρέπει να ευχαριστήσω το συμμαθητή μου, που με ροβόλαγε πολλά μέτρα προτοποθετημένος, ενώ συζητούσαμε για τους καθηγητές μας στο γυμνάσιο(!) και το Λώρη που μεσολάβησε, ώστε να συμβεί κάτι τέτοιο...

  Πράγματι, Άρη, είναι πολλά τα πλευρικά g...