- Thread starter JimClark
- Start date
- Πρόσφατη δραστηριότητα Πρόσφατη δραστηριότητα:
- Copy link Copy link
Ρε φιλε μας εκανες μεγαλη ζημια.
Η πρωτη ειναι οτι ειχαμε ξεχασει την ωραια Ελλαδα .
Η δευτερη ειναι οτι ειχαμε ξεχασει πως ειναι οι ωραιες διαφημισεις αυτοκινητων.
Η τριτη ζημια ειναι οτι εβγαλα τη φιλματη OLYMPUS ΜΕ ΤΟΥς ΦΑΚΟΥς και ψαχνω για μερη στην Ελλαδα.
Και τεταρτη και τελευταια ζημια ειναι οτι πρεπει να φυγω επειγοντως για την επαρχια με την οικογενεια.
Τελος, μπραβο σου για τις καλλιτεχνικες ευαισθησιες.
Η πρωτη ειναι οτι ειχαμε ξεχασει την ωραια Ελλαδα .
Η δευτερη ειναι οτι ειχαμε ξεχασει πως ειναι οι ωραιες διαφημισεις αυτοκινητων.
Η τριτη ζημια ειναι οτι εβγαλα τη φιλματη OLYMPUS ΜΕ ΤΟΥς ΦΑΚΟΥς και ψαχνω για μερη στην Ελλαδα.
Και τεταρτη και τελευταια ζημια ειναι οτι πρεπει να φυγω επειγοντως για την επαρχια με την οικογενεια.
Τελος, μπραβο σου για τις καλλιτεχνικες ευαισθησιες.
- Thread starter
- #126
ΠΟΛΛΑ παραπάνω χιονάκια!!
Και ένα σετ με πολύ χιόνι.
Μπάνισα το τοπίο στο πήγαινε προς Γιάννενα (εννοείται με χιονόπτωση, αποφυγή διοδίων *1 μόνο* και με τη φαμίλια μέσα) ...
...κ την επόμενη πετάχτηκα. Μηλιά Ιωαννίνων με -12, λίγο μετά το ξημέρωμα. Απίστευτη η νεκρική σιγή, ελέω απουσίας κάθε είδους ζουζουνιών.
Μετά βγήκε το φως...
Αλλά το πραγματικό σώου ήταν πριν από όλα αυτά (in media res και σε αυτοκινητιστικό φόρουμ),
350.000 χλμ σήμερα AR15firing biggrin
Και ένα σετ με πολύ χιόνι.
Μπάνισα το τοπίο στο πήγαινε προς Γιάννενα (εννοείται με χιονόπτωση, αποφυγή διοδίων *1 μόνο* και με τη φαμίλια μέσα) ...
...κ την επόμενη πετάχτηκα. Μηλιά Ιωαννίνων με -12, λίγο μετά το ξημέρωμα. Απίστευτη η νεκρική σιγή, ελέω απουσίας κάθε είδους ζουζουνιών.
Μετά βγήκε το φως...
Αλλά το πραγματικό σώου ήταν πριν από όλα αυτά (in media res και σε αυτοκινητιστικό φόρουμ),
350.000 χλμ σήμερα AR15firing biggrin
- Thread starter
- #127
15.000 χλμ παραπάνω από το παραπάνω ποστ και μερικές "αποδράσεις" μεγάλες ή μικρές...
2-3 ξεχασμένες αλλά όχι τόσο παλιές
Αλάτια από τα χιόνια
και μετά μπανάκι μανάκι
Και άνοιξη...
2-3 ξεχασμένες αλλά όχι τόσο παλιές
Αλάτια από τα χιόνια
και μετά μπανάκι μανάκι
Και άνοιξη...
Φιλαρακο ηρωας και καλλιτεχνης.
Μια ερωτηση .
Πως διαχειριζεσαι τοσο πολυ χιονι?
Επειδη εχω μεγαλη σχεση και πολλων ετων με χιονοδρομικα,ειναι αποριας αξιον πως τα καταφερνεις σε ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΡΗΜΙΕΣ ΜΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΧΙΟΝΙ.
Θελει πολλα κοτσια.
Αν καταλαβα χρησιμοποιεις χιονοκουβερτες.
Παντως της good year που εχω για τα 18 αρια του leon cupra δεν τις εχω και πολυ σε υποληψη και εμπιστοσυνη.
Αν θες μου λες το "μυστικο σου?"
Για τις φωτογραφιες ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟ.
ΑΠΛΑ ΥΠΕΡΟΧΕς.
Μια ερωτηση .
Πως διαχειριζεσαι τοσο πολυ χιονι?
Επειδη εχω μεγαλη σχεση και πολλων ετων με χιονοδρομικα,ειναι αποριας αξιον πως τα καταφερνεις σε ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΡΗΜΙΕΣ ΜΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΧΙΟΝΙ.
Θελει πολλα κοτσια.
Αν καταλαβα χρησιμοποιεις χιονοκουβερτες.
Παντως της good year που εχω για τα 18 αρια του leon cupra δεν τις εχω και πολυ σε υποληψη και εμπιστοσυνη.
Αν θες μου λες το "μυστικο σου?"
Για τις φωτογραφιες ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟ.
ΑΠΛΑ ΥΠΕΡΟΧΕς.
- Thread starter
- #130
Ευχαριστώ για τα σχόλια.
Ήρωας όχι, ψιλο γενναίος (τρελός δλδ) ναι.
Καλή γνώση του δρόμου που επισκέπτομαι (για σημεία με γκρεμούς δίπλα, πιθανά φαγώματα στο δρόμο κτλ σημεία που η άσφαλτος έχει υποχωρήσει κτλ) και χιονοκουβέρτες.
Απόλυτα ευχαριστημένος με βασικούς κανόνες:
-να προσέχω πως πάω σε μέρη που η άσφαλτος φαίνεται (λόγω της ταχυτατης φθορας)
-να τις φοράω σε ευθεία (αν δημιουργηθεί η απαραίτητη φόρα, προχωράς πολύ άνετα-αν σπινάρει κάπως έστω κ λίγο σε ανηφόρα που δεν έχει πολύ χιονι μπορεί να σκάψει να βρεί άσφαλτο κ να σχιστεί.)
-και με ένα σετ αλυσίδες (michelin 2 σημείων) σε περίπτωση που μία σκιστεί (1 μόνο φτάνει
)
-και πάντα πλύσιμο μετά τη χρύση (απλώς νερό, να φύγει το αλάτι)
Εδώ: μπορείς να διαβάσεις για τη μοναδική φορά που πήγα με φθερμένες κουβέρτες κ δεν είχα αλυσίδες. Περιγράφω την εμπειρία με το Ν κ το Σ.
Ήρωας όχι, ψιλο γενναίος (τρελός δλδ) ναι.
Καλή γνώση του δρόμου που επισκέπτομαι (για σημεία με γκρεμούς δίπλα, πιθανά φαγώματα στο δρόμο κτλ σημεία που η άσφαλτος έχει υποχωρήσει κτλ) και χιονοκουβέρτες.
Απόλυτα ευχαριστημένος με βασικούς κανόνες:
-να προσέχω πως πάω σε μέρη που η άσφαλτος φαίνεται (λόγω της ταχυτατης φθορας)
-να τις φοράω σε ευθεία (αν δημιουργηθεί η απαραίτητη φόρα, προχωράς πολύ άνετα-αν σπινάρει κάπως έστω κ λίγο σε ανηφόρα που δεν έχει πολύ χιονι μπορεί να σκάψει να βρεί άσφαλτο κ να σχιστεί.)
-και με ένα σετ αλυσίδες (michelin 2 σημείων) σε περίπτωση που μία σκιστεί (1 μόνο φτάνει
)-και πάντα πλύσιμο μετά τη χρύση (απλώς νερό, να φύγει το αλάτι)
Εδώ: μπορείς να διαβάσεις για τη μοναδική φορά που πήγα με φθερμένες κουβέρτες κ δεν είχα αλυσίδες. Περιγράφω την εμπειρία με το Ν κ το Σ.
Ειμαι παραλια και καθισα διαβασα την περιπετεια με τα χιονια! Respect για μια φορα ακομη! Επισης μεγαλο ευχαριστω για τις υπεροχες φωτο ανα την ελλαδα...
Ρε φιλαρακο διαβασα και τα 4τροχικα σου.
Εισαι (συγνωμη) απο τους βλαμμενους.
Σε καταλαβαινω απολυτα ΑΛΛΑ ΣΕ ΖΗΛΕΥΩ ΑΠΕΙΡΩΣ.
Μου θυμισες ενδοξες εποχες που ειχα τα κοτσια αλλα παλευα με αλλα μεσα(αλυσιδες).
Τωρα πλεον στα 56 μου φοβαμαι αν εχω τα κοτσια να παω για σκι να κατεβω καμμια πλαγια
απατητου γιατι τα γονατα πλεον απο τους πολλους τραυματισμους πονανε,ποσο μαλλον να κανω
τετοιες ταρζανιες.
Σε ζηλευω και ειλικρινα ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ.
ΖΕΙΣ.
Εισαι (συγνωμη) απο τους βλαμμενους.
Σε καταλαβαινω απολυτα ΑΛΛΑ ΣΕ ΖΗΛΕΥΩ ΑΠΕΙΡΩΣ.
Μου θυμισες ενδοξες εποχες που ειχα τα κοτσια αλλα παλευα με αλλα μεσα(αλυσιδες).
Τωρα πλεον στα 56 μου φοβαμαι αν εχω τα κοτσια να παω για σκι να κατεβω καμμια πλαγια
απατητου γιατι τα γονατα πλεον απο τους πολλους τραυματισμους πονανε,ποσο μαλλον να κανω
τετοιες ταρζανιες.
Σε ζηλευω και ειλικρινα ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ.
ΖΕΙΣ.
- Thread starter
- #133
Ευχαριστώ για τα σχόλια.
Η τρέλα ανέβηκε και στα βουνά και φέτος. Κάτι κάναμε και φέτος.
Πατριδογνωσία 2017
3 Μέρες «ελευθερίας», πατριδογνωσίας, επίσκεψης σε μέρη που με ανανεώνουν εναλλακτικά, φέρνουν αναμνήσεις από το διάστημα που εξερευνούσα την Ελλάδα και τώρα βλέπω τι θυμάμαι, τι άλλαξε, τι έκρυβε εκείνο το πέπλο ομίχλης όταν πέρασα την πρώτη φορά, με μια υπόσχεση ότι δε θα είναι η τελευταία φορά.
Ημέρα 1
Αρκετά με τα ποιητικά και τις αναφορές. Όταν οργανώθηκε το «έγκλημα», είδα ότι είχα στη διάθεσή μου ένα πλήρες Σάββατο, το βράδυ πριν και το πρωινό της Κυριακής. Δεδομένου ότι Παρασκευή δούλευα, φρόντισα τουλάχιστο να αλλάξω το ωράριο, ώστε απόγευμα να ξεκινήσω. Για το πρώτο βράδυ η απόφαση είχε ληφθεί πολύ πιο πριν. Μπάρος + διανυκτέρευση. «Δεν είναι τίποτα σπουδαίο», εκτός του ότι εισαι ξεμοναχιασμένος στο ψηλότερο ασφάλτινο πάσο της Ελλάδας, στα 1900+ μέτρα, οι καιρικές συνθήκες θέλουν σωστή προετοιμασία, αφού βγαίνεις από το comfort zone σου. Enter αντιανεμικό φλις, γαντάκια, και ο ορειβατικός υπνόσακκος (του κερατά -9 rating έχει), ύπνος στο αμάξι (sic σαν άλλοτε), αλλά και κάποιες απόπειρες φωτογραφιές.
O Joker της υπόθεσης ήταν ο νονός της κόρης μου, τρελός και αυτός με τις εναλλακτικές διαδρομές, ο οποίος καιρό οργάνωνε να μας επισκευτεί και λίγο πολύ έριξε την ιδέα του +1 στον Μπάρο. Ραντεβού λοιπόν κλείστηκε στο Χαλίκι, εγώ από Ν. Μουδανιά μέσω Μετσόβου - Ανηλίου. Ο δρόμος σχετικά καθαρός, με κάποια για τα δεδομένα κίνηση από τους κτηνοτρόφους. Το σούρουπο με βρήκε στον πρώτο αυχένα στα 1600 στα σύνορα νομών Τρικάλων Ιωαννίνων, από τη πλευρά του Χαλικιού – Ανηλίου με τα χρώματα της δύσης να πέφτουν στις οροσειρές της Τύμφης και της Φλέγγας απέναντι.
Μετά τον αυχένα, σήμα Vodafone γιοκ. Τα φώτα στο «ακριτικό» χωριό από ψηλά.
Άφιξη στο Χαλίκι, υπερ-αρκετός κοσμος για τα δεδομένα (τελειώματα 15Αύγουστου ας το πω) με πολλά αμάξια και αρκετούς επισκέπτες. Επίσκεψη στην ταβέρνα La Verliga του Χ. Ζαχαρή (από τους λίγους κάτοικους που ξεχειμωνιάζουν, διατηρεί ταβέρνα – μεζεδοπωλείο αξιώσεων (σπεσιαλιτέ τα κεφτέδια) και δρα ως ορμητήριο για ορειβατικές αναζητήσεις στις πηγές του Αχελώου (Ασπροπόταμος στην περιοχή) και στην ευρύτερη οροσειρά του Λάκμου. Τηλεφωνική ενημέρωση γνωστών πού είμαι και άφιξη και του Κωστή σε λίγα λεπτά, είχε προτιμήσει χωματόδρομους στο ανέβα. Μεζεκλίκια, λίγο τσιπουράκι, σωστή μουσική μπλαμπλά.
11μιση, Αναχώρηση προς τα πάνω. Ανάβαση και ανάβαση, έξοδος από το κατάφυτο μέρος, αλπική ζώνη «ξεραϊλα» από τα 1600 κ πάνω. Στο τέλος της ανάβασης, πάνω στον αυχένα, τρομερός αέρας. Με το που ανοίγεις πόρτα και σβήνεις φώτα, ο ουρανός δε φαίνεται έναστρος σαν να έχεις κουκκίδες διακριτές, αλλά περισσότερο σαν χαλί γκριζωπό διάτρητο, με μερικά σημεία σκοτεινού ουρανού… Στο βάθος κάτω τα Πράμαντα , ψηλά ο γαλαξίας. Πλην της βαβούρας του αέρα, μια άγρια ηρεμία. Όχι για όλα τα γούστα.
12 και κάτι μαζεύουμε, διαμόρφωση αυτοκινήτων, στρώσιμο και βουρ. Θα γούσταρα την άπλα ενός station wagon εδώ, αλλά χωράω μια χαρά στον τιράντα.
Επική φάση, 4 η ώρα ανοίγω μάτι και βλέπω άπειρα αστέρια από τα 3 πίσω παράθυρα του αμαξιού. Έπος. Με τον αέρα να κουνάει το αμάξι πού κ πού και 8 – 9 βαθμούς θερμοκρασία, έριξα ύπνο, όχι αστεία.
Ημέρα 2 goo.gl/QoMRBi
Αυγή. Η μεγάλη μέρα. Ράψιμο της Πίνδου στο πρόγραμμα, με τελικό προορισμό διανυκτέρευση σε φίλο στη Λαμία. Σωστό καφεδάκι πρωινό, μπουρουμπούρου με τον Κωστή που έφευγε για Γιάννενα (τίγκα στην πρωινή καταχνιά), και κατάβαση αρχικά προς Περτούλι.
Το πρωινό φως μαγεία όπως κ αυτή η διαδρομή, που 4η χρονιά ασφάλτινη κρατάει καλά παρά τις δυσχερείς συνθήκες. Κατέβασμα στη διαδρομη δίπλα από τον Ασπροπόταμο, με τις θερμοκρασίες να είναι ψιλοφθινοπωρινές (6-7 βαθμοί), μπάσιμο σιγά σιγά στον πολιτισμό...
...Δέση, Πύρρα, Νεραϊδοχώρι, Ελάτη και στροφή προς το 2ο πιάτο της ημέρας, το πέρασμα στο νομό Άρτας.
Στουρναραίικα, πέρασμα Γκρόπας, Βαθύρρευμα, και Μεσοχώρα. Λευτεριά στον Αχελώο. Αετός Λαφίνα και μπάσιμο στα «πάτρια» εδάφη του Τιράντα. Ο δρόμος με καλό ρυθμό και αρκετή κίνηση (δεδομένου του Σαββατοκύριακου).
Το γκριζωπό χώμα στο πέσιμο των λόφων, σηματοδοτεί την άφιξη στις παρυφές Τζουμέρκων. Αθαμάνιο. Αλλά δε συνεχίζουμε προς Άρτα. Πρώτο απάτητο τμήμα, αυτό από τον κεντρικό δρόμο, προς Τετράκωμο, Λογγάδα προς Καλεντίνη. Καταπράσινο, άριστη άσφαλτος με θέα το όρος Χατζή των Τρικάλων, το Αστρί στα Νότια και τις απολήξεις των Τζουμέρκων από την άλλη μεριά, εναλλάξ καθώς ο δρόμος είναι φιδίσιος.
Στο κατέβασμα οι στροφές αλλεπάλληλες, ο δρόμος μοιάζει μια τυπική πανέμορφη Ελληνική ταλαιπώρια. Σέσι, διασταύρωση, ακολουθώ δρόμο προς Καλεντίνη / Ασφακερό. Αυτό το κομμάτι ουσιαστικά, μέρος της οδού Καρδίτσας – Άρτας μέσω Αργιθέας.
2ο απάτητο, το φρεσκοστρωμένο στο μέσο της διαδρομής Ασφακερό Βελεντζικό – Σκουληκαριά. Δροσιά, όμορφη θέα, νέος δρόμος, απόλαυση. Οι διάφορες εργασίες στα χωριά, ανάσα ή ψευδαίσθηση στην ερήμωση της επαρχίας. Στη φώτο το Βελεντζικο.
Κατηφόρισμα προς Πέτρα και μπάσιμο στο κομμάτι των συνόρων της πρώτης ανεξάρτητης Ελλάδας, Κομποτίου – Πατιόπουλου. Χαμόγελο για το being there μια ακόμη φορά, με τα μυτερά όρη Βάλτου να ξεπροβάλλουν και τις ευθείες από Πατιόπουλο να ξεκουράζουν την κρεμαγιέρας της ακράτειας...
3ο απάτητο, ένα κομμάτι που είχα άχτι να κάνω πολλές φορές. Αφήνουμε τη χαμηλή ποταμίσια βλάστηση και από Έμπεσο (χωριό που θυμάμαι σαν όνομα ειδικής του Colin McRae Rally 1) μπαίνουμε σε ένα copy paste Κρήτης.
Πέτρες, κίτρινη γης, διάσπαρτα δέντρα, δρόμοι καταχεσμένοι από αγελάδια και αμνοερίφια, στροφές, απλωταριά και δυνατοί αέρηδες, συνθέτουν το κυρίως πιάτο στο βόρειο πέρασμα της Λίμνης Κρεμαστών.
Στο βάθος η γέφυρα Τατάρνας
Γλυκειά ξεραΐλα
Από τα πιο αγαπημένα και θεαματικά σημεία της διαδρομής. Περδικάκι, χάσιμο μέσα στο χωριο, αφού χάσαμε την καταφανή πινακίδα για Βρουβιανά, βλέπε φώτο κάτω, κουβέντα με τους ντόπιους, βουρ προς τα γεφύρια.
Βορινός προσανατολισμός και άφιξη ξανά στον Αχελώο, στο γεφύρι Τέμπλας. Καψα, 35 βαθμοί, τρελός αέρας όμως και σύντομη ανάπαυλα στα γαλανά νερά του ποταμιού.
Από εκεί έχοντας κάνει το κομμάτι προς Αγ. Βλάσση, Γρανίτσα, Ραπτόπουλο μια ανάσα από τις παρυφές των Δυτ. Αγράφων, ακολουθώ 4ο απάτητο, μια επίσης Ελλ ταλαιπώρια, το κομμάτι από Τοπολιανά ως γέφυρα Τατάρνας. Πλησιάζω ξανά προς τη λίμνη Κρεμαστών, πιο γαλανή από ποτέ.
Στάση πάνω στην Τατάρνα, χάζεμα των γύρω περιοχών,
3 αποχρώσεις μπλε
βουρ για Λογγίτσι, κατέβασμα και πέρασμα από τη γέφυρα του Αγραφιώτη, ανάβαση ξανά σε χαμηλή βλάστηση, Κρέντης και ξαφνικά prelude to Ευρυτανικό πράσινο. Κερασοχώρι, στα σχεδόν 1000 μέτρα υψόμετρο.
Στο πρώτο πέρασμα μου εκεί, θυμάμαι είχα δει ένα εκκλησάκι απέναντι, ήταν αυτό της Αγ. Θεοδώρας, στο οποίο έλεγα τότε «τι ωραία θα ήταν να παντρευόμουν, στη μέση του πουθενά μες στο πράσινο». Έπεσα λίγο έξω.
Και ξανά μανά κατέβασμα πάλι πέρασμα από ποτάμι, αυτή τη φορά του Μέγδοβα (Ταυρωπού), και πάλι ανέβασμα στο κομμάτι προς Καρπενήσι. Αρχικά στο απλωτό χωριό του Καλεσμένου (κάπου εκεί αποφάσισα να δώσω τέρμα στη κρεμαγιέρα παίρνοντας χουλιγκανικά και άκοφτα σε ταχύτητα τις στροφές, αλλά εις μάτην) και στη συνέχεια φτάνοντας σε μια από τις αγαπημένες μου πόλεις, στο Καρπενήσι με το επιβλητικό Βελούχι να δεσπόζει.
2 χλμ πριν άδειασε το αέριο (που δεν είχα πιστέψει να φτάσει ως εδώ), ανεφοδιασμός σε καύσιμο και καφέ και με τον μετα-μεσημβρινό ήλιο να ψιλοκοκκινίζει τις αποχρώσεις πήρα των οματιών μου και τροχών μου και ξεκίνησα για το βόρειο Ευρυτανικό τουρ. 5ο και απάτητο, λίγο Δυτικά από το Καρπενήσι το πέρασμα προς Στένωμα και τα υπόλοιπα χωριά ως την Αγ. Τριάδα.
Διαδρομή που μακράν ήταν το πιο όμορφο κομμάτι της ημέρας, ξεκινά από τα 1100μ ψηλά και περνά από ένα μαγευτικό δάσος ελάτων, χαρακτηριστικό της υπερβολής του νομού όσον αφορά το πράσινό της.
Δρόμοι εξευτελιστικά άριστης ποιότητας (πλούσιος νομός γαρ), ανύψωση μέγιστη ως τα 1450μ, δροσερός αέρας και μια γλυκειά νέκρα στο δρόμο, εκτός καμιά φορά...
Συνεχείς στροφές ως το Στένωμα (χωριό όνομα και πράμα), κατεύθυνση προς τα χωριά Παυλόπουλο και Παππαδιά. Ακριβώς από κάτω το κατέβασμα του Ταυρωπού και απέναντι οι παρυφές των Αγράφων σε αυτό το σημείο.
Στροφή πορείας έπειτα προς Δομιανούς και Αγ. Τριάδα με θέα πλέον τη βόρεια πλευρά του Βελουχιού. Την Αγία Τριάδα είχα επισκευτεί όταν έκανα το πέρασμα από το χωριό Αγ. Χαράλαμπο προς το χιονοδρομικό κέντρο, στην καρδιά του Βελουχιού. Αξίζε και αυτό, προτίμησα όμως να συνεχίσω τα απάτητα, και κατευθύνθηκα βόρεια στις εσχατιές του νομού, κοντά στα σύνορα με το νομό Καρδίτσας.
Ακόμα το google maps δεν έχει το δρόμο εκεί, που από όσο ρώτησα είναι εδώ και χρόνο (ή 2 χρόνια) φρεσκοστρωμένος).
Ανηφόρι από Αγ. Τριάδα προς Πετράλωνα, Χόχλια και το όμορφο νέο κομμάτι προς Βράχα. Πολλά γελάδια στο δρόμο, καθώς ο δρόμος περνά από μια κτηνοτροφική μονάδα. Άξιο της προσοχή για θέα ή επίσκεψη, η χαράδρα της Τσούκας.
Λιγότερο ενδιαφέρουσα πλην καταπράσινη η διαδρομή, μπορεί να περάσει από τα χωριά Μεσοχώρι, Πλάτανος και Κλειστό, απέφυγα όμως (άρχισα να πεινάω) για να βγω στο κεφαλοχώρι των Φουρνών , από το οποίο ξώφαλτσα περνούσα στο δρόμο από Καρπενήσι προς Ρεντίνα – Καρδίτσα κτλ.
Επιστροφή από την τελευταία στροφοδιαδρομή της ημέρας, μέσω Παλαιόκαστρου για να γλιτώσω το βαρετό απογευματινό πέρασμα του Τυμφρηστού. Και άφιξη μέσω εθνικής στη Λαμία. Πολιτισμός. Ξεκούραση, ανεφοδιασμός οδηγού στο Σπιτικό, ανασύνταξη.
Ημέρα 3. goo.gl/kCorhz
Τελευταία μέρα, με τελικό προορισμό τα Γιάννενα. Επρεπε να δοκιμάσω κάποια εναλλακτικά χιλιόμετρα. «Που με βια μετράει τη γη» είχα γράψει για την ιδανική διαδρομή #15, την ανάβαση από την ορεινή Ναυπακτία, προς Ευρυτανία και Καρδίτσα. Ξεκίνημα στις 7 η ώρα από Λαμία, καφές, το πανέμορφο με τον ήλιο να χτυπά από πίσω, πέρασμα προς Τυμφρηστό, παλιός δρόμος προς Καρπενήσι και άφιξη στον αυχένα, στο σταυροδρόμι. Αριστερά προς τα ενδότερα της Ευρυτανικής φύσης για κατευόδιο. Δροσερός αέρας των 6-7 βαθμών Κελσίου στα 1550μ ψηλά.
Ανάπαυλες με θέα το Βελούχι και την Καλιακούδα. Κατηφόρι προς Κρίκελλο και ακόμα πιο κατηφόρι περνώντας από τον Κρικελλοπόταμο. Ανάβαση εκ νέου, Δομνίστα, το χωριό που έμαθα ότι τα ντόπια παντοπωλεία πουλάνε και βενζίνη με το μπιτονάκι. Φουλ της φύσης, στροφές στροφούλες, Ψηλός Σταυρός. Το πάσο – χώρισμα Ευρυτανίας – Αιτωλακαρνανίας.
Ευχάριστη έκπληξη ο νεόστρωτος δρόμος με άριστη άσφαλτο τουλάχιστο ως το επόμενο χωριό, αυτό της Αράχοβας.
Αράχοβα, η όμορφη. Κατέβασμα και αναπόληση των εικόνων του πρώτου περάσματος. Μετά από χρόνια και διαπίστωσα ιδίοις όμμασιν ότι η ομίχλη εκείνη, τότε, έκρυβε την Ευηνόλιμνη. Την οποία θα γύριζα από τη μακρυά βόλτα Κλεπά – Περδικόβρυση, αλλά πίεζαν οι χρόνοι.
Κρεμαγιέρας καψόνια, το λογότυπο του καρχαρία να έχει εξαφανιστεί από τα πέλματα των Uni Rainsport 3 με συνοπτικές διαδικασίες, αφήνω πίσω και μακρυότερα την Ευηνόλιμνη, περασμα από το Χάνι Λιόλου, τα ανεμοδαρμένα ύψη, κατηφόρι για Πλάτανο.
Πλάτανος, και τελευταίο μικρό απάτητο, το κομμάτι για Θέρμο, με όμορφα έρημα κομμάτια με θέα προς την Ορεινή Ναυπακτία. Ζαλάδα το κομμάτι Αχλαδόκαστρο προς Θέρμο, Θέρμο, τα αλλεπάλληλα χωριουδάκια της ανεκμετάλλευτης Τριχωνίδας, Αγρίνιο, Ιόνια Οδός και σπίτι. Καλύτερος επίλογος, το βλέμμα της μικρής που είχε να με δει 7 μέρες.
Κάπου 1200 απαιτητικά χιλιόμετρα «μόνο», κάποιες πολύ καλές εμπειρίες, άξιες του τολμήματος. Και του χρόνου.
Η τρέλα ανέβηκε και στα βουνά και φέτος. Κάτι κάναμε και φέτος.
Πατριδογνωσία 2017
3 Μέρες «ελευθερίας», πατριδογνωσίας, επίσκεψης σε μέρη που με ανανεώνουν εναλλακτικά, φέρνουν αναμνήσεις από το διάστημα που εξερευνούσα την Ελλάδα και τώρα βλέπω τι θυμάμαι, τι άλλαξε, τι έκρυβε εκείνο το πέπλο ομίχλης όταν πέρασα την πρώτη φορά, με μια υπόσχεση ότι δε θα είναι η τελευταία φορά.
Ημέρα 1
Αρκετά με τα ποιητικά και τις αναφορές. Όταν οργανώθηκε το «έγκλημα», είδα ότι είχα στη διάθεσή μου ένα πλήρες Σάββατο, το βράδυ πριν και το πρωινό της Κυριακής. Δεδομένου ότι Παρασκευή δούλευα, φρόντισα τουλάχιστο να αλλάξω το ωράριο, ώστε απόγευμα να ξεκινήσω. Για το πρώτο βράδυ η απόφαση είχε ληφθεί πολύ πιο πριν. Μπάρος + διανυκτέρευση. «Δεν είναι τίποτα σπουδαίο», εκτός του ότι εισαι ξεμοναχιασμένος στο ψηλότερο ασφάλτινο πάσο της Ελλάδας, στα 1900+ μέτρα, οι καιρικές συνθήκες θέλουν σωστή προετοιμασία, αφού βγαίνεις από το comfort zone σου. Enter αντιανεμικό φλις, γαντάκια, και ο ορειβατικός υπνόσακκος (του κερατά -9 rating έχει), ύπνος στο αμάξι (sic σαν άλλοτε), αλλά και κάποιες απόπειρες φωτογραφιές.
O Joker της υπόθεσης ήταν ο νονός της κόρης μου, τρελός και αυτός με τις εναλλακτικές διαδρομές, ο οποίος καιρό οργάνωνε να μας επισκευτεί και λίγο πολύ έριξε την ιδέα του +1 στον Μπάρο. Ραντεβού λοιπόν κλείστηκε στο Χαλίκι, εγώ από Ν. Μουδανιά μέσω Μετσόβου - Ανηλίου. Ο δρόμος σχετικά καθαρός, με κάποια για τα δεδομένα κίνηση από τους κτηνοτρόφους. Το σούρουπο με βρήκε στον πρώτο αυχένα στα 1600 στα σύνορα νομών Τρικάλων Ιωαννίνων, από τη πλευρά του Χαλικιού – Ανηλίου με τα χρώματα της δύσης να πέφτουν στις οροσειρές της Τύμφης και της Φλέγγας απέναντι.
Μετά τον αυχένα, σήμα Vodafone γιοκ. Τα φώτα στο «ακριτικό» χωριό από ψηλά.
Άφιξη στο Χαλίκι, υπερ-αρκετός κοσμος για τα δεδομένα (τελειώματα 15Αύγουστου ας το πω) με πολλά αμάξια και αρκετούς επισκέπτες. Επίσκεψη στην ταβέρνα La Verliga του Χ. Ζαχαρή (από τους λίγους κάτοικους που ξεχειμωνιάζουν, διατηρεί ταβέρνα – μεζεδοπωλείο αξιώσεων (σπεσιαλιτέ τα κεφτέδια) και δρα ως ορμητήριο για ορειβατικές αναζητήσεις στις πηγές του Αχελώου (Ασπροπόταμος στην περιοχή) και στην ευρύτερη οροσειρά του Λάκμου. Τηλεφωνική ενημέρωση γνωστών πού είμαι και άφιξη και του Κωστή σε λίγα λεπτά, είχε προτιμήσει χωματόδρομους στο ανέβα. Μεζεκλίκια, λίγο τσιπουράκι, σωστή μουσική μπλαμπλά.
11μιση, Αναχώρηση προς τα πάνω. Ανάβαση και ανάβαση, έξοδος από το κατάφυτο μέρος, αλπική ζώνη «ξεραϊλα» από τα 1600 κ πάνω. Στο τέλος της ανάβασης, πάνω στον αυχένα, τρομερός αέρας. Με το που ανοίγεις πόρτα και σβήνεις φώτα, ο ουρανός δε φαίνεται έναστρος σαν να έχεις κουκκίδες διακριτές, αλλά περισσότερο σαν χαλί γκριζωπό διάτρητο, με μερικά σημεία σκοτεινού ουρανού… Στο βάθος κάτω τα Πράμαντα , ψηλά ο γαλαξίας. Πλην της βαβούρας του αέρα, μια άγρια ηρεμία. Όχι για όλα τα γούστα.
12 και κάτι μαζεύουμε, διαμόρφωση αυτοκινήτων, στρώσιμο και βουρ. Θα γούσταρα την άπλα ενός station wagon εδώ, αλλά χωράω μια χαρά στον τιράντα.
Επική φάση, 4 η ώρα ανοίγω μάτι και βλέπω άπειρα αστέρια από τα 3 πίσω παράθυρα του αμαξιού. Έπος. Με τον αέρα να κουνάει το αμάξι πού κ πού και 8 – 9 βαθμούς θερμοκρασία, έριξα ύπνο, όχι αστεία.
Ημέρα 2 goo.gl/QoMRBi
Αυγή. Η μεγάλη μέρα. Ράψιμο της Πίνδου στο πρόγραμμα, με τελικό προορισμό διανυκτέρευση σε φίλο στη Λαμία. Σωστό καφεδάκι πρωινό, μπουρουμπούρου με τον Κωστή που έφευγε για Γιάννενα (τίγκα στην πρωινή καταχνιά), και κατάβαση αρχικά προς Περτούλι.
Το πρωινό φως μαγεία όπως κ αυτή η διαδρομή, που 4η χρονιά ασφάλτινη κρατάει καλά παρά τις δυσχερείς συνθήκες. Κατέβασμα στη διαδρομη δίπλα από τον Ασπροπόταμο, με τις θερμοκρασίες να είναι ψιλοφθινοπωρινές (6-7 βαθμοί), μπάσιμο σιγά σιγά στον πολιτισμό...
...Δέση, Πύρρα, Νεραϊδοχώρι, Ελάτη και στροφή προς το 2ο πιάτο της ημέρας, το πέρασμα στο νομό Άρτας.
Στουρναραίικα, πέρασμα Γκρόπας, Βαθύρρευμα, και Μεσοχώρα. Λευτεριά στον Αχελώο. Αετός Λαφίνα και μπάσιμο στα «πάτρια» εδάφη του Τιράντα. Ο δρόμος με καλό ρυθμό και αρκετή κίνηση (δεδομένου του Σαββατοκύριακου).
Το γκριζωπό χώμα στο πέσιμο των λόφων, σηματοδοτεί την άφιξη στις παρυφές Τζουμέρκων. Αθαμάνιο. Αλλά δε συνεχίζουμε προς Άρτα. Πρώτο απάτητο τμήμα, αυτό από τον κεντρικό δρόμο, προς Τετράκωμο, Λογγάδα προς Καλεντίνη. Καταπράσινο, άριστη άσφαλτος με θέα το όρος Χατζή των Τρικάλων, το Αστρί στα Νότια και τις απολήξεις των Τζουμέρκων από την άλλη μεριά, εναλλάξ καθώς ο δρόμος είναι φιδίσιος.
Στο κατέβασμα οι στροφές αλλεπάλληλες, ο δρόμος μοιάζει μια τυπική πανέμορφη Ελληνική ταλαιπώρια. Σέσι, διασταύρωση, ακολουθώ δρόμο προς Καλεντίνη / Ασφακερό. Αυτό το κομμάτι ουσιαστικά, μέρος της οδού Καρδίτσας – Άρτας μέσω Αργιθέας.
2ο απάτητο, το φρεσκοστρωμένο στο μέσο της διαδρομής Ασφακερό Βελεντζικό – Σκουληκαριά. Δροσιά, όμορφη θέα, νέος δρόμος, απόλαυση. Οι διάφορες εργασίες στα χωριά, ανάσα ή ψευδαίσθηση στην ερήμωση της επαρχίας. Στη φώτο το Βελεντζικο.
Κατηφόρισμα προς Πέτρα και μπάσιμο στο κομμάτι των συνόρων της πρώτης ανεξάρτητης Ελλάδας, Κομποτίου – Πατιόπουλου. Χαμόγελο για το being there μια ακόμη φορά, με τα μυτερά όρη Βάλτου να ξεπροβάλλουν και τις ευθείες από Πατιόπουλο να ξεκουράζουν την κρεμαγιέρας της ακράτειας...
3ο απάτητο, ένα κομμάτι που είχα άχτι να κάνω πολλές φορές. Αφήνουμε τη χαμηλή ποταμίσια βλάστηση και από Έμπεσο (χωριό που θυμάμαι σαν όνομα ειδικής του Colin McRae Rally 1) μπαίνουμε σε ένα copy paste Κρήτης.
Πέτρες, κίτρινη γης, διάσπαρτα δέντρα, δρόμοι καταχεσμένοι από αγελάδια και αμνοερίφια, στροφές, απλωταριά και δυνατοί αέρηδες, συνθέτουν το κυρίως πιάτο στο βόρειο πέρασμα της Λίμνης Κρεμαστών.
Στο βάθος η γέφυρα Τατάρνας
Γλυκειά ξεραΐλα
Από τα πιο αγαπημένα και θεαματικά σημεία της διαδρομής. Περδικάκι, χάσιμο μέσα στο χωριο, αφού χάσαμε την καταφανή πινακίδα για Βρουβιανά, βλέπε φώτο κάτω, κουβέντα με τους ντόπιους, βουρ προς τα γεφύρια.
Βορινός προσανατολισμός και άφιξη ξανά στον Αχελώο, στο γεφύρι Τέμπλας. Καψα, 35 βαθμοί, τρελός αέρας όμως και σύντομη ανάπαυλα στα γαλανά νερά του ποταμιού.
Από εκεί έχοντας κάνει το κομμάτι προς Αγ. Βλάσση, Γρανίτσα, Ραπτόπουλο μια ανάσα από τις παρυφές των Δυτ. Αγράφων, ακολουθώ 4ο απάτητο, μια επίσης Ελλ ταλαιπώρια, το κομμάτι από Τοπολιανά ως γέφυρα Τατάρνας. Πλησιάζω ξανά προς τη λίμνη Κρεμαστών, πιο γαλανή από ποτέ.
Στάση πάνω στην Τατάρνα, χάζεμα των γύρω περιοχών,
3 αποχρώσεις μπλε
βουρ για Λογγίτσι, κατέβασμα και πέρασμα από τη γέφυρα του Αγραφιώτη, ανάβαση ξανά σε χαμηλή βλάστηση, Κρέντης και ξαφνικά prelude to Ευρυτανικό πράσινο. Κερασοχώρι, στα σχεδόν 1000 μέτρα υψόμετρο.
Στο πρώτο πέρασμα μου εκεί, θυμάμαι είχα δει ένα εκκλησάκι απέναντι, ήταν αυτό της Αγ. Θεοδώρας, στο οποίο έλεγα τότε «τι ωραία θα ήταν να παντρευόμουν, στη μέση του πουθενά μες στο πράσινο». Έπεσα λίγο έξω.
Και ξανά μανά κατέβασμα πάλι πέρασμα από ποτάμι, αυτή τη φορά του Μέγδοβα (Ταυρωπού), και πάλι ανέβασμα στο κομμάτι προς Καρπενήσι. Αρχικά στο απλωτό χωριό του Καλεσμένου (κάπου εκεί αποφάσισα να δώσω τέρμα στη κρεμαγιέρα παίρνοντας χουλιγκανικά και άκοφτα σε ταχύτητα τις στροφές, αλλά εις μάτην) και στη συνέχεια φτάνοντας σε μια από τις αγαπημένες μου πόλεις, στο Καρπενήσι με το επιβλητικό Βελούχι να δεσπόζει.
2 χλμ πριν άδειασε το αέριο (που δεν είχα πιστέψει να φτάσει ως εδώ), ανεφοδιασμός σε καύσιμο και καφέ και με τον μετα-μεσημβρινό ήλιο να ψιλοκοκκινίζει τις αποχρώσεις πήρα των οματιών μου και τροχών μου και ξεκίνησα για το βόρειο Ευρυτανικό τουρ. 5ο και απάτητο, λίγο Δυτικά από το Καρπενήσι το πέρασμα προς Στένωμα και τα υπόλοιπα χωριά ως την Αγ. Τριάδα.
Διαδρομή που μακράν ήταν το πιο όμορφο κομμάτι της ημέρας, ξεκινά από τα 1100μ ψηλά και περνά από ένα μαγευτικό δάσος ελάτων, χαρακτηριστικό της υπερβολής του νομού όσον αφορά το πράσινό της.
Δρόμοι εξευτελιστικά άριστης ποιότητας (πλούσιος νομός γαρ), ανύψωση μέγιστη ως τα 1450μ, δροσερός αέρας και μια γλυκειά νέκρα στο δρόμο, εκτός καμιά φορά...
Συνεχείς στροφές ως το Στένωμα (χωριό όνομα και πράμα), κατεύθυνση προς τα χωριά Παυλόπουλο και Παππαδιά. Ακριβώς από κάτω το κατέβασμα του Ταυρωπού και απέναντι οι παρυφές των Αγράφων σε αυτό το σημείο.
Στροφή πορείας έπειτα προς Δομιανούς και Αγ. Τριάδα με θέα πλέον τη βόρεια πλευρά του Βελουχιού. Την Αγία Τριάδα είχα επισκευτεί όταν έκανα το πέρασμα από το χωριό Αγ. Χαράλαμπο προς το χιονοδρομικό κέντρο, στην καρδιά του Βελουχιού. Αξίζε και αυτό, προτίμησα όμως να συνεχίσω τα απάτητα, και κατευθύνθηκα βόρεια στις εσχατιές του νομού, κοντά στα σύνορα με το νομό Καρδίτσας.
Ακόμα το google maps δεν έχει το δρόμο εκεί, που από όσο ρώτησα είναι εδώ και χρόνο (ή 2 χρόνια) φρεσκοστρωμένος).
Ανηφόρι από Αγ. Τριάδα προς Πετράλωνα, Χόχλια και το όμορφο νέο κομμάτι προς Βράχα. Πολλά γελάδια στο δρόμο, καθώς ο δρόμος περνά από μια κτηνοτροφική μονάδα. Άξιο της προσοχή για θέα ή επίσκεψη, η χαράδρα της Τσούκας.
Λιγότερο ενδιαφέρουσα πλην καταπράσινη η διαδρομή, μπορεί να περάσει από τα χωριά Μεσοχώρι, Πλάτανος και Κλειστό, απέφυγα όμως (άρχισα να πεινάω) για να βγω στο κεφαλοχώρι των Φουρνών , από το οποίο ξώφαλτσα περνούσα στο δρόμο από Καρπενήσι προς Ρεντίνα – Καρδίτσα κτλ.
Επιστροφή από την τελευταία στροφοδιαδρομή της ημέρας, μέσω Παλαιόκαστρου για να γλιτώσω το βαρετό απογευματινό πέρασμα του Τυμφρηστού. Και άφιξη μέσω εθνικής στη Λαμία. Πολιτισμός. Ξεκούραση, ανεφοδιασμός οδηγού στο Σπιτικό, ανασύνταξη.
Ημέρα 3. goo.gl/kCorhz
Τελευταία μέρα, με τελικό προορισμό τα Γιάννενα. Επρεπε να δοκιμάσω κάποια εναλλακτικά χιλιόμετρα. «Που με βια μετράει τη γη» είχα γράψει για την ιδανική διαδρομή #15, την ανάβαση από την ορεινή Ναυπακτία, προς Ευρυτανία και Καρδίτσα. Ξεκίνημα στις 7 η ώρα από Λαμία, καφές, το πανέμορφο με τον ήλιο να χτυπά από πίσω, πέρασμα προς Τυμφρηστό, παλιός δρόμος προς Καρπενήσι και άφιξη στον αυχένα, στο σταυροδρόμι. Αριστερά προς τα ενδότερα της Ευρυτανικής φύσης για κατευόδιο. Δροσερός αέρας των 6-7 βαθμών Κελσίου στα 1550μ ψηλά.
Ανάπαυλες με θέα το Βελούχι και την Καλιακούδα. Κατηφόρι προς Κρίκελλο και ακόμα πιο κατηφόρι περνώντας από τον Κρικελλοπόταμο. Ανάβαση εκ νέου, Δομνίστα, το χωριό που έμαθα ότι τα ντόπια παντοπωλεία πουλάνε και βενζίνη με το μπιτονάκι. Φουλ της φύσης, στροφές στροφούλες, Ψηλός Σταυρός. Το πάσο – χώρισμα Ευρυτανίας – Αιτωλακαρνανίας.
Ευχάριστη έκπληξη ο νεόστρωτος δρόμος με άριστη άσφαλτο τουλάχιστο ως το επόμενο χωριό, αυτό της Αράχοβας.
Αράχοβα, η όμορφη. Κατέβασμα και αναπόληση των εικόνων του πρώτου περάσματος. Μετά από χρόνια και διαπίστωσα ιδίοις όμμασιν ότι η ομίχλη εκείνη, τότε, έκρυβε την Ευηνόλιμνη. Την οποία θα γύριζα από τη μακρυά βόλτα Κλεπά – Περδικόβρυση, αλλά πίεζαν οι χρόνοι.
Κρεμαγιέρας καψόνια, το λογότυπο του καρχαρία να έχει εξαφανιστεί από τα πέλματα των Uni Rainsport 3 με συνοπτικές διαδικασίες, αφήνω πίσω και μακρυότερα την Ευηνόλιμνη, περασμα από το Χάνι Λιόλου, τα ανεμοδαρμένα ύψη, κατηφόρι για Πλάτανο.
Πλάτανος, και τελευταίο μικρό απάτητο, το κομμάτι για Θέρμο, με όμορφα έρημα κομμάτια με θέα προς την Ορεινή Ναυπακτία. Ζαλάδα το κομμάτι Αχλαδόκαστρο προς Θέρμο, Θέρμο, τα αλλεπάλληλα χωριουδάκια της ανεκμετάλλευτης Τριχωνίδας, Αγρίνιο, Ιόνια Οδός και σπίτι. Καλύτερος επίλογος, το βλέμμα της μικρής που είχε να με δει 7 μέρες.
Κάπου 1200 απαιτητικά χιλιόμετρα «μόνο», κάποιες πολύ καλές εμπειρίες, άξιες του τολμήματος. Και του χρόνου.
-
- Administrator
- Moderator
- #134
Jimclark τα λόγια πλέον έχουν στερέψει, έχεις γίνει έναν με τον Τιράντα!Πολλά Μπράβο γιατί μέσα από τις περιπέτειες σας μαθαίνουμε και βλέπουμε μέρη που δεν ξέραμε καν ότι υπάρχουν στην Ελλάδα(Εγώ τουλάχιστον σίγουρα )!Να ξέρεις θα δυσκολευτείς άπειρα στο επόμενο αυτοκίνητό σου και σε καμία περίπτωση δεν το λέω κακοπροαίρετα, συνέχισε να μας πωρώνεις. ok234
Σε ένα μήνα περίπου θα κάνω κι εγώ ένα μικρό Tour Αθήνα-Πάτρα-Ναύπακτο-Ιωάννινα-Κοζάνη-Θεσσαλονίκη-Βόλο-Αθήνα, έχουμε πει ότι είναι ζέσταμα για Βαρκελώνη giggle
)!Να ξέρεις θα δυσκολευτείς άπειρα στο επόμενο αυτοκίνητό σου και σε καμία περίπτωση δεν το λέω κακοπροαίρετα, συνέχισε να μας πωρώνεις. ok234Σε ένα μήνα περίπου θα κάνω κι εγώ ένα μικρό Tour Αθήνα-Πάτρα-Ναύπακτο-Ιωάννινα-Κοζάνη-Θεσσαλονίκη-Βόλο-Αθήνα, έχουμε πει ότι είναι ζέσταμα για Βαρκελώνη giggle
- Thread starter
- #135
what επόμενο αυτοκίνητο...
Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν υπάρχει κανένα τέτοιο πλάνο... Ευχαριστώ για τα σχόλια!
Στο δια ταύτα κάναμε και την απόσβεση στο αέριο (περισσότερα στο σχετικό νήμα)
Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν υπάρχει κανένα τέτοιο πλάνο... Ευχαριστώ για τα σχόλια!
Στο δια ταύτα κάναμε και την απόσβεση στο αέριο (περισσότερα στο σχετικό νήμα)
- Thread starter
- #136
Και μερικά βίδεος, όταν μένει χρόνος.
Με αφορμή άδειασμα ντεποζίτου βενζίνης και το πάτημα των ελαστικών που έκανα τράμπα μπρος πίσω, μερικές βόλτες στην ημι-ορεινή Χαλκιδική.
Ελαφρά παραπάνω συμμετοχικό το πίσω μέρος για το λόγο αλλαγής των ελαστικών.
Απλά χαμηλώστε ήχο, περνάει μονο το φύσημα του αέρα.
[youtube]zkvKxGPEqxY[/youtube]
[youtube]DEcIyVsZWS8[/youtube]
Εδώ κάπου στο 3.20 με τα λάστιχα βρεγμένα είχα "μια στιγμή"
[youtube]mO6hHzT4qZY[/youtube]
Και μια ωραία διαδρομή, σε πολυ χαλαρούς ρυθμούς.
[youtube]HPDlsS4BlUk[/youtube]
Μείνετε συντονισμένοι για όμορφα φθινοπωρινά κ χειμερινά περάσματα
Με αφορμή άδειασμα ντεποζίτου βενζίνης και το πάτημα των ελαστικών που έκανα τράμπα μπρος πίσω, μερικές βόλτες στην ημι-ορεινή Χαλκιδική.
Ελαφρά παραπάνω συμμετοχικό το πίσω μέρος για το λόγο αλλαγής των ελαστικών.
Απλά χαμηλώστε ήχο, περνάει μονο το φύσημα του αέρα.
[youtube]zkvKxGPEqxY[/youtube]
[youtube]DEcIyVsZWS8[/youtube]
Εδώ κάπου στο 3.20 με τα λάστιχα βρεγμένα είχα "μια στιγμή"
[youtube]mO6hHzT4qZY[/youtube]
Και μια ωραία διαδρομή, σε πολυ χαλαρούς ρυθμούς.
[youtube]HPDlsS4BlUk[/youtube]
Μείνετε συντονισμένοι για όμορφα φθινοπωρινά κ χειμερινά περάσματα
JimClark said:
Ε, αφού είχε νερά κάτω, λίγο και τα φθαρμένα λάστιχα. Μια χαρά πάντως, το επανέφερες.
- Thread starter
- #138
Αρχίζει αυτή η εποχή που μου αρέσει φωτογραφικά.
Οι φώτο με 8 9 λεπτά διαφορά, στο (παρά)δρομο για δουλειά.
Moonset
Sunrise
Οι φώτο με 8 9 λεπτά διαφορά, στο (παρά)δρομο για δουλειά.
Moonset
Sunrise
Sonic
Pro Member
Κάντε σύνδεση ή δημιουργήστε έναν λογαριασμό για να μπορέσετε να απαντήσετε.
Πρέπει να είστε μέλος για να μπορέσετε να αφήσετε μια απάντηση.
Δημιουργία λογαριασμού
Ανοίξτε έναν δωρεάν λογαριασμό. Είναι αρκετά απλό !
Σύνδεση
Έχετε ήδη λογαριασμό; Κάντε σύνδεση