Ναι, ευχαριστώ για την εξήγηση, Στέλιο. Δεν την είχα υπ' όψιν μου. Πίστα έχω μπει μια φορά μόνο.
Συγχώνευση διπλών μηνυμάτων:[time]1427704522[/time]
Τέλος πάντων, αυτό που λέω, είναι ότι σε κατάσταση χρήσης το κάμπερ δε φθείρει, εφ' όσον πατάει ολόκληρο το πέλμα κάτω κατά το στρίψιμο. Αυτός (συν τοις άλλοις) είναι και ένας λόγος που το βάζουμε.
Το πρόβλημα με δαύτο είναι ότι ένα βολτίσιο λάστιχο έχει συνήθως ένα όριο διαχείρισης του κάμπερ στο -1,2 με -1,3.
Εξαιρεσούλες όμορφες είναι τα RE050A, που με treadwear 140 και πλαϊνά σκληρότερα κι από των R888 ακόμα, μπορούν να διαχειριστούν και παραπάνω.
Ένα άλλο προβληματάκι είναι ο συντελεστής τριβής της ασφάλτου. Όσο επιθετικότερο το κάμπερ, τόσο πιο αντιολισθητικό ασφαλτοτάπητα θες, για να δουλέψει. Αλλιώς γλιστράει πέρα-δώθε σαν παράλυτο το αυτοκίνητο.
Άλλο θέμα η μείωση αίσθησης/ανάδρασης στην ευθεία.
Για τούτα και για κείνα στο ΣΤ το μείωσα μπροστά στο -1,8 και κάτι ανά τροχό, και είναι... γλύκισμα.
Το toe out όμως, παρότι δίνει μια τάση αρχικής προθυμίας στο στρίψιμο (turn in), φθείρει. Δεν πά' να στρίβεις, δεν πά' να πηγαίνεις ευθεία, φθείρει.
Ένας λόγος (γιατί υπάρχουν κι άλλοι), που κάποιοι οδηγοί το προτιμούν 0 σε πίστα ή ειδική, είναι και αυτός.