StuparArt said:
Ο λάμδα (narrowband) σε openloop δεν μπορεί να σου διορθώσει τα μείγματα και δεν διαβάζει την πραγματική τιμή του μείγματος αλλά την τιμή που του έχει ορίσει ο κατασκευαστής.
Οι προγραμματιστές την μια παράμετρο που πειράζουν είναι αυτή. Δίνουν άλλες τιμές στον λ ώστε να μη διορθώνει τόσο πολύ ο λ και να προσπαθεί να πιάσει αυτή τη τιμή χωρείς να είναι απαραίτητο ότι θα την πιάσει ποτέ. Αυτό συνεπάγετε ταυτόχρονα λάθος μείγματα.
Πχ εάν το 0,9 που εσύ βλέπεις αντιστοιχεί στο πχ 12 δεν πάει να πει ότι άμα μετρούσες εκείνη την στιγμή με το wideband ότι θα ήσουν στο 12. (το 12 είναι τυχαίο επειδή δεν θυμάμαι που αντιστοιχεί το 0,9v)
οχι δεν ειναι σωστο αυτο οτι δεν διαβαζει την πραγματική τιμή, την πραγματική διαβάζει. Το μειονέκτημα (γι΄αυτο και λέγεται narrow δηλαδή στενού εύρους) είναι οτι εχει ένα στενο έυρος αξιοποιήσιμο γύρω απο το 0.5V (14,7:1 AfR), που σημαινει πρακτικά οτι πανω απο 0.9V δεν μπορεις να ξερεις ποσο ακριβώς πλούσιο είναι, δηλαδή μπορει με 0,97 volt να έχει AFR 11 αλλα μπορει να έχει και 10, και το ίδιο οταν είναι φτωχό. Με 0.3V μπορει να είναι στο 15:1, αλλα μπορει και να ναι στο 16:1. Το παρακατω σχημα εξηγει ακριβως τι θελω να πω:
φυσικα στο 0.90 είσαι σίγουρος οτι είναι σίγουρα κάτω απο 13, αλλα δεν μπορεις να ξερεις ακριβώς πόσο, όπως με έναν wideband. Μπορει να ναι 12, αλλα μπορει και 11
ο λαμδα εκ κατασκευης δεν μπορει να παραγει οτι ταση θελει, παραγει αυτην που βλεπει πραγματικά να υπάρχει. Απο εκει και περα ο εγκεφαλος διορθωνσει συνεχως το καυσιμο ώστε να παραγει το target AFR (επιθυμητό μείγμα). Αυτο είναι που αλλάζουν οι προγραμματιστές, το επιθυμητό μείγμα.
σε closed loop (λιγο γκάζι) ο εγκεφαλος διορθωνει συνεχώς γύρω απο το 14,7:1 (γι αυτο και η ταση του λαμδα παίζει συνεχώς μεταξυ πλούσιο και φτωχό), ενω σε οπεν λοοπ (τερμα γκάζι) ο εγκεφαλος ξεχναει την διορθωση γύρω απο το 14,7 και δουλευει προς μια σταθερή τιμή όση είναι η επιθυμητή απο την μνήμη του. Οι περισσότεροι μαμα εγκέφαλοι έχουν επιθυμητη τιμή το 11:1 για τους γνωστούς λόγους ασφάλειας κάυσης.